Bangladesz Bank Centralny nie zrezygnuje ze złota

W Bangladeszu, w ciągu ostatnich 10 lat, inwestycje złota wzrosły o ponad 37%, w sumie około 554 milionów dolarów. W dniu 7 września 2010 r. Bank Centralny (zwany dalej „Bankiem Centralnym”) kraju po raz pierwszy nabył 10 ton złota z Międzynarodowego Funduszu Walutowego (zwanego dalej „MFW”), inwestując 403 miliony dolarów na dywersyfikację rezerw walutowych. Bank zwiększył rezerwę złota z 3,5 do 13,5 tony w celu zminimalizowania strat wynikających z amortyzacji waluty obcej spowodowanej niestabilnością na rynku światowym. W 2010 r. udział złota w rezerwach walutowych Bangladeszu wzrósł z 1,3% do 5%. Jednak 15 marca 2021 roku wielkość rezerw złota spadła do prawie 2%.

Były menedżer Banku Centralnego powiedział, że pomimo spadku rezerw, żółty metal pozostaje priorytetem zakupu.

Według oficjalnych przedstawicieli Banku Centralnego, zysk z inwestycji w złoto na dzień 15 marca 2021 roku wyniósł ponad 150 milionów dolarów z powodu zmienności notowań żółtego metalu na rynku międzynarodowym. Zysk ten jest rejestrowany w sprawozdaniu finansowym banku każdego roku budżetowego zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości. Pomimo wysokich zysków bank nie dokonał nowych inwestycji w żółty metal w 2020 r., kiedy to wiele krajów zwiększyło swoje portfele inwestycyjne w złoto, aby zapobiec ryzyku gospodarczemu. Bank Centralny nie jest zainteresowany zakupem metalu szlachetnego na otwartym rynku międzynarodowym, z wyjątkiem aukcji MFW lub poszczególnych banków centralnych.

Według World Gold Council, w tym roku, w porównaniu do 2010, notowania złota wzrosły z 1252 dolarów do 1730 dolarów - o ponad 38%. Cena metalu szlachetnego osiągnęła historyczną wysokość 2 067,15 USD za uncję na początku sierpnia 2020, ze względu na niestabilność ekonomiczną spowodowaną pandemią koronawirusa.

Atrakcyjność żółtego metalu zmniejszyła się w ostatnich miesiącach ze względu na spadek przypadków zakażenia koronawirusem, wraz ze wzrostem programów szczepień, wzrostem tempa rozwoju gospodarek krajów wiodących oraz wzrostem popularności zapasów. W ciągu ostatnich sześciu miesięcy notowania złota spadły o prawie 11% - o 213 USD za uncję. Żółty metal jest uważany za aktywa ochronne w czasie recesji, ponieważ jego cena jest mniej zmienna niż w przypadku innych inwestycji.

Według badań Światowej Rady Złota w 2020 r. przedstawiciele 20% światowych banków centralnych wyrazili zamiar nabycia metalu szlachetnego w ciągu najbliższych 12 miesięcy. W 2019 r. liczba ta wynosiła zaledwie 8%. W ostatnich latach banki centralne nabyły rekordową ilość metalu szlachetnego. W 2019 roku kupili około 650 ton żółtego metalu. Światowa Rada Złota przewiduje, że popyt będzie trwały, a metal szlachetny stanie się popytem w krajach rozwijających się.

Obecnie Bangladesz posiada około 14 ton złota na łączną kwotę 43,01 miliarda dolarów, co stanowi prawie 2% jego rezerw walutowych. Według statystyk MFW kraj zajmuje 4 miejsce w rezerwach złota wśród krajów Azji Południowej. W tym rankingu Indie zajmują pierwsze miejsce, z prawie 677 ton metalu szlachetnego, co jest odpowiednikiem 7% jego złota i rezerw walutowych pod względem wartości. Drugie miejsce zajmuje Pakistan, posiadający 65 ton złota, co stanowi 21% jego rezerw walutowych.

Od czasu uzyskania niepodległości przez Bangladesz, około 4 ton żółtego metalu zostało złożone w magazynie Banku Centralnego przez organy ścigania jako „skonfiskowane złoto”. Bank Centralny kraju oficjalnie uwzględnia takie złoto w walucie obcej. Bank Centralny nie jest właścicielem takiego złota, ale tylko przechowuje go w oddziale Motijhil i Banku Anglii.

Większość rezerw walutowych kraju „pracuje” w różnych bankach komercyjnych o najwyższym ratingu i długoterminowych obligacjach dolarowych. Rezerwy walutowe są również reprezentowane w euro, funcie brytyjskim, australijskim, kanadyjskim, dolarach singapurskich, chińskim juanie i jenie japońskim.

Złoto jest metalem szlachetnym o wielu praktycznych zastosowaniach, zwłaszcza w przemyśle. Jednak większość popytu na nią na całym świecie pochodzi od inwestorów, w tym banków centralnych.